Η ζωή μας, ο τρόπος που σκεφτόμαστε, ο τρόπος που ενεργούμε, ο τρόπος που εκφραζόμαστε είναι η ταυτότητά μας. Ταυτόχρονα με την συμπεριφορά μας φωτογραφίζουμε και αυτόν που μας καθοδηγεί. Είναι δυνατόν να μιλάς για Χριστό και να είσαι ταραγμένος, να εκπέμπεις οργή και θυμό; Είναι δυνατόν να διδάσκεσαι από πνευματικούς ανθρώπους και αντί για αγάπη να σπέρνεις πανικό, μαυρίλα ακόμη και ψεύδη; Πού βρίσκεται η αγάπη μέσα σε όλες αυτές τις αντιδράσεις; Ποιος διδάσκει Χριστό και ποιος ακούει στο τέλος «Χριστό»; Ο Χριστός είναι «χάδι» απαλό, στοργικό… Όχι οργίλο ή άγριο. Κάτι μάλλον δεν ταιριάζει στον τρόπο που ζούμε. Ας το δει ο καθένας εσωτερικά του και ας προσπαθήσει πάλι από την αρχή!
+Αρχιμ. Βαρθολομαίος
Καθηγούμενος Ι.Μ. Εσφιγμένου Αγίου Όρους
