ΑΥΤΟΝ τὸν λόγο μᾶς εἶπε πρὶν ἀπὸ χρόνια ὁ ἐπίσκοπος Ἀθανάσιος Γιέφτιτς, ὅταν τὸν ἀνταμώσαμε στὴν Ζίτσα τῆς πρώην Σερβίας. Πόσο δύσκολο εἶναι κι αὐτὸ τὸ πρώην,
made in UN, USA, EE κι ἄλλο κακὸ νὰ μὴ μᾶς βρῆ, ἀφοῦ ὑπεραρκοῦν αὐτὰ τὰ 666 θηρία. (Φαντασθῆτε νὰ λένε κάποτε, τῆς πρώην Ἑλλάδος….). Εἴχαμε μεταφέρει μὲ τὸν π.Παρθένιο καὶ τὸν π.Χριστοφόρο τὰ τρόφιμα ὡς τὴ Βοσνία. Ἀφοῦ τὰ παραδώσαμε ὕστερα κάναμε «τουρισμό». Πήγαμε σὲ ἰσοπεδωμένους Ναοὺς καὶ Μοναστήρια ἀπὸ τὶς ἔξυπνες βόμβες ἐκείνης τῆς ἀλήστου μνήμης κυρίας …Ὄλ-εθρος; Ἡ καημένη εἶχε καὶ εἰδικὴ φάτσα! Οἱ δὲ σκιτσογράφοι τὴν ζωγράφιζαν καβάλα σὲ πυραύλους καὶ νὰ βομβαρδίζη! Μακριὰ ἀπὸ μᾶς…, ὅπως λέμε γιὰ τὸν Ἔξαποδῶ. Στὴ Ζίτσα συναντήσαμε τὸν ἐπίσκοπο Ἀθανάσιο, τὴν ὥρα ποὺ ἕνα Γυμνάσιο ἔμπαινε στὸν ἱστορικώτατο Ναὸ τοῦ Ἁγίου Νικολάου γιὰ ξενάγησι. Αὐτὸν τὸν εἶχαν βομβαρδίσει τὸ 1942 ἄλλοι «σπουδαῖοι φρίκηδες», οἱ Γερμανοί. Μᾶς εἶπε ὁ ἐπίσκοπος, «ὅταν θὰ ἔλθη ἡ ὥρα μου, θὰ κρυφθῶ ἀνάμεσα σὲ παιδιά, γιὰ νὰ ξεγελάσω τοὺς ἀγγέλους καὶ νὰ περάσω μαζὶ τα στὸν παράδεισο»!
ΑΥΤΗΝ τὴν πανέμορφη εἰκόνα ἀναπόλησα βλέποντας τὴν γιορτὴ τῶν παιδιῶν τῆς Ἁγίας Σκέπης Σάββατο 17 Δεκ 2016 τὸ βραδάκι. Πιστεύω, ὅτι καὶ σὲ ὅποια ἄλλη ἐνορία γίνεται γιορτὴ Χριστουγεννιάτικη, σίγουρα δημιουργοῦνται οἱ ἴδιες ὄμορφες σκέψεις καὶ συναισθήματα σὲ ὅσους βλέπουν τὰ πολὺ ἁπλᾶ δρώμενα. Ἄγγελοι συμφύρονται μὲ τὰ παιδιὰ καὶ ἀποτελοῦν ἕνα ὑπέροχο σύνολο, τὸ ὁποῖο διδάσκει μετὰ βεβαιότητος τοὺς πάντες. Μὲ τὶ κότσια τάχα νὰ ἀντισταθῆ ἡ λογικὴ τοῦ μεγάλου, τὴν στιγμὴ ποὺ παιδικὲς φωνοῦλες παραθέτουν μὲ ἀφοπλιστικὴ ἁπλότητα γεγονότα ποὺ συνέβησαν πρὶν ἀπὸ δύο χιλιάδες χρόνια;
ΣΑΥΤΗ τὴ γορτή, τὴν ὁποία παρακολουθούσαμε μαζὶ μὲ τὸν π.Θεωνᾶ καὶ τὸν π.Θεόφιλο χαρήκαμε τὸν αὐθορμητισμὸ καὶ τὴν ἀφέλεια τῶν παιδιῶν. Θέλω ὅμως νὰ σημειώσω καὶ δύο ξέχωρα σημεῖα της. Τὸ πρῶτο εἶναι ὁ θαυμάσιος βαθμολογητής, κάτι σὰν ἑλλανοδίκης, τῶν παιδιῶν ποὺ ἀπάγγειλαν τὰ ποιηματάκια. Ὁ δὲ σχολιαστὴς ἦταν ὁ Κωνσταντῖνος, μαθητὴς τῆς Α’ τάξεως τοῦ 4ου Δημοτικοῦ Σχολείου Πτολεμαΐδος! Ὅποιος τέλειωνε τὸ ποίημά του, ὁ Κωνσταντῖνος ἐκφωνοῦσε δυνατά, «θεσπέσια ἢ ἐξαίσια ἢ ὑπέροχα ἢ λαμπρά». Μὰ ἦταν ὑπέροχος! Εἶχε γιὰ ὅλους τοὺς συμπαῖκτες του ἕναν ἐπαινετικὸ λόγο ὑπερθετικοῦ βαθμοῦ. Εἶχε ἀπαγγείλλει κι ὁ ἴδιος νωρίτερα ποίημα, χωρὶς νὰ ἀκούση τέτοιον ἔπαινο. Ὅμως μόλις πέρασε ἡ σειρά του στεφάνωσε μὲ δάφνες ὅλους τοὺς ἑπόμενους συμμαθητάς του. Εὖγε Κωνσταντῖνε, ποὺ θαυμάζεις τοὺς ἄλλους μὲ ἄδολη καρδοῦλα δίπλα στὴν ἁγία Φάτνη μαζὶ μὲ τὰ ἀρνάκια καὶ τοὺς ἁγίους Βοσκούς!
ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ γεγονὸς ἦταν ὁ πρώην πλούσιος κύριος Θαλῆς. Ὅταν ὅμως ἦλθε ἡ ὥρα νὰ βοηθήση τὴν ἀσθενοῦσα καὶ ὀρφανεμένη πολύτεκνη οἰκογένεια, καὶ δὲν μποροῦσε λόγῳ ἀνέχειάς του, βρῆκε τρόπο νὰ ἐξοικονομήση τὰ ἀπαραίτητα χρήματα. Ντύθηκε σὰν ζητιᾶνος καὶ ζητιάνεψε μέσα στὸ χιονόβροχο, ποὺ τὸν περόνιασε μέχρι τὰ πνευμόνια του. Ἔτσι ὁ κύριος Θαλῆς ἑρμήνευσε στὴν πρᾶξι τὸ εὐαγγέλιο τῆς ἀγάπης καὶ ἐνθρονίστηκε στὴν ἁγία Φάτνη τῶν πνευμόνων του ἡ ἀξιότιμος κυρία Φυματίωσι! Εὖγε κύριε Θαλῆ!
ΕΥΓΕ σὲ ὅλα τὰ παιδιά, στοὺς ἱερεῖς μας καὶ στοὺς Κατηχητάς τους, ποὺ τὶς ἡμέρες αὐτὲς παρουσίασαν Χριστουγεννιάτικες γιορτὲς καὶ πρόσφεραν στοὺς μεγάλους μὲ τὸν ἁπλὸ τρόπο τους μεγάλα μηνύματα! Τὰ μηνύματα τῶν παιδιῶν δὲν εἶναι καθόλου μικρότερα, ἀπὸ τὰ μηνύματα ποὺ ἀπευθύνουν οἱ ἐπώνυμοι καὶ οἱ μεγάλοι. Ὡς συνήθως καὶ βεβαιότατα, τὰ μηνύματα τῶν ἐπωνύμων ἀπέχουν μέχρι καὶ νυχτωμένοι χιλιόμετρα ἀπὸ τὸ πραγματικὸ πνεῦμα τῶν Χριστουγέννων, (Βαρβάκειος ἀγορά…, κρίσι, θεσμοί, ἔλατα, κίνησι, τὸ κρασί ρέει, μοσχάρια πολλά…, χοιρινὰ πολλάαα, λουκάνικαααα,….δηλαδὴ ἐντελῶς πίσω ἀπὸ τὸν ἥλιο), ἐνῶ τῶν παιδιῶν τὰ μηνύματα εἶναι πάντα ἐντελῶς στὸ ἅγιο Κέντρο τοῦ ἁγίου Πνεύματος τῶν Χριστουγέννων.
ΓΙΑΥΤΟ πάλιν καὶ πολλάκις χίλιες φορὲς εὖγε, ΠΑΙΔΙΑ!!!
Κυριακὴ 18 Δεκ 2016
ἁγίου Σεβαστιανοῦ καὶ τῶν σὺν αὐτῷ μαρτύρων.
ἀρ.νι.μα.