Οι αντιδράσεις, οι διεκδικήσεις γίνονται συνήθως από τον καναπέ του σπιτιού μας. Άντε σε έξοδο πολυτελείας από την πολυθρόνα της καφετέριας. Εκεί το φτάσαμε. Ίσως μας έφτασαν, αλλά δεν έχει σημασία. Εκείνο που προέχει προφανώς είναι να τα βρούμε με τους εαυτούς μας. Λίγο να συμφιλιωθούμε με τα “εγώ” μας. Και φυσικά να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε ....
Σημειολογικά το αναφέρω διότι έχω βαρεθεί-και θεωρώ αρκετοί από εσάς-να ακούω τα ίδια πράγματα. Το πότε βλέπεις εκλογές;, μόνο ο Πούτιν θα μας σώσει, θα μας κάνει ντου η Τουρκία, κόψανε εμένα από το μισθό ή τη σύνταξη, θα κόψουν και σε σένα, έμαθες ποιος πέθανε/χώρισε/είναι στο νοσοκομείο κ. λ. π..
Σκέφτηκα λοιπόν, έτσι για να φτιάξω λίγο τη διάθεση να σας διηγηθώ μια φιλοσοφική ιστοριούλα με δόση χιούμορ η οποία αποδεικνύει ίσως τον εαυτό που έχουμε εγκαταλείψει μέσα στον κυκέωνα και τον λαβύρινθο της οικονομικής κρίσης.
Κάποτε,ένας καθηγητής φιλοσοφίας μπήκε μια μέρα στην τάξη κρατώντας ένα μεγάλο χάρτινο κουτί. Χωρίς να μιλήσει πήρε ένα άδειο γυάλινο βάζο και άρχισε να το γεμίζει με μικρές πέτρες. Οι μαθητές τον κοιτούσαν με απορία. Όταν το βάζο γέμισε τους ρώτησε: “Είναι γεμάτο το βάζο;” και οι μαθητές απάντησαν καταφατικά. Εκείνος χαμογέλασε και πάλι χωρίς να μιλήσει πήρε το σακουλάκι με μικρά βότσαλα
και άρχισε να γεμίζει το βάζο. Το κούνησε λίγο και τα βοτσαλάκια κύλησαν και γέμισαν τα κενά ανάμεσα στις μεγαλύτερες πέτρες. Όταν το βάζο δεν χωρούσε άλλο τους ξαναρώτησε:” Είναι γεμάτο το βάζο;”. Οι μαθητές γέλασαν και απάντησαν: “Τώρα ναι. Απολύτως”.. Ο καθηγητής πάλι χωρίς να μιλήσει πήρε ένα σακουλάκι με άμμο και άρχισε να την αδειάζει μέσα στο βάζο. Η άμμος χύθηκε και γέμισε όλα τα κενά που είχαν μείνει. Όταν το βάζο δε χωρούσε άλλο τους ξαναρώτησε: “ Είστε βέβαιοι πως γέμισε;”. Τον κοίταξαν με απορία...Αυτός χαμογέλασε και πάλι χωρίς να πει κουβέντα πήρε δύο μπουκάλια μπίρα και άρχισε να τα αδειάζει μέσα στο βάζο. Το υγρό γέμισε όλα τα υπόλοιπα κενά του βάζου. Όταν το βάζο δε χωρούσε άλλο τους ρώτησε: “Τώρα είμαστε εντάξει;”. Είχαν μείνει αποσβολωμένοι. Στο σημείο εκείνο έκανε και την τοποθέτηση του: “Θέλω να θεωρήσετε ότι αυτό το βάζο αντιπροσωπεύει τη ζωή σας. Οι πέτρες είναι τα πιο σημαντικά πράγματα στη ζωή σας, όπως η οικογένεια, τα παιδιά σας, οι καλοί σας φίλοι, η υγεία σας. Οι πέτρες αντιστοιχούν στα πιο σημαντικά, που ακόμα και αν όλα τα υπόλοιπα λείψουν η ζωή σας θα εξακολουθήσει να είναι γεμάτη. Τα βοτσαλάκια είναι τα άλλα πράγματα που έρχονται στη ζωή μας, όπως οι σπουδές, η εργασία, το σπίτι, το αυτοκίνητο. Είναι μικρά πράγματα βοτσαλάκια. Αν αυτά βάλετε πρώτα στο βάζο δεν θα υπάρχει χώρος για τις πέτρες, τα σημαντικά δηλαδή στη ζωή σας. Η άμμος είναι όλα τα υπόλοιπα τα πιο μικρά πράγματα της ζωής σας. Αν βάλεις πρώτα την άμμο στο βάζο, δεν θα υπάρχει χώρος ούτε για τα βότσαλα ούτε για τις πέτρες.
Είπαμε. Το βάζο είναι η ζωή μας. Αν ξοδεύετε χρόνο και δύναμη για μικρά πράγματα δεν θα βρείτε ποτέ χρόνο για τα πιο σημαντικά. Ξεχωρίστε ποια είναι τα πιο σημαντικά για την ευτυχία σας. Μιλήστε με τους γονείς σας, παίξτε με τα παιδιά σας, χαρείτε τους φίλους σας, προσέξτε την υγεία σας. Πάντα θα υπάρχει χρόνος για γνώσεις και σπουδές, πάντα θα υπάρχει χρόνος για εργασία, πάντα θα υπάρχει χρόνος για να φτιάξετε το σπίτι σας, να πληρώσετε τους λογαριασμούς. Όμως φροντίστε για τις πέτρες πρώτα. Ξεχωρίστε τις προτεραιότητές σας.
Καρακασίδης Δημήτρης