Τὰ φλιούργια, φτοῦ σ’εἶδα, ρά!
Ἔπιζάμι κάναν κιρό, σὰν πιδγιά, πιγνίδγια θκάμας. Νέ ἠλικτρουνικά, νέ νάϋλα. Τὰ φλιούργια ἦταν καλό. Ἄλλοῦ τοὔλιγαν κι τζάμαρου. Τοὺ τζάμαρου νὰ εἶχι καμνιὰ σχέσ’ μὶ τοὺ τζαμὶ ἰπὶ τουρκουκρατίας; Μπουρεῖ.
Ἔπιρνάμι καμνιὰ 7 κιραμίδγια ἢ πλάκις-σμάδις στρουγγυλουπὲς κι τςἔβαζάμι τ’μνιὰ ἀπάν’ σνἄλλ’. Ἀπάν’ ἀπάν’ ἔβαζάμι ἀποὺ καμνιὰ χουντρύτιρ’ πλᾶκα, ἀγριόπιτρα. Ἔβαζάμι πουδαράκ’ ἢ κι μψὸ κι ὅπχοιους πατοῦσι νικοῦσι ἢ ξιγιλοῦσι κι ἔμπινι ἡ ἄλλους φύλακας ἢ μάννα. Οἱ ἄλλ’ ἀπ’ὄξου χτυποῦσαν νὰ γκριμίσν’ τὰ φλιούργια. Ἅμα τὄρχναν καταῆς, ἡ μάννα ξαναέβανι τςπλάκις μὶ σειρὰ κι ἀμέσους ἔψαχνι νὰ βρῆ κάποιουν, κι νὰ φουνάξ’ φτοῦ σεἶδα ρά, λέγουντας τὄνουματ’ πιδὶ ἢ κουρίτσ’. Γιατὶ ἅμα τοὺ γκριμοῦσαν ὅλ’ ἔφυγναν νὰ κρυφτοῦν γύρου ὅπ’ νἆταν. Ἔτσιας ἔρχουνταν κι κάθουνταν μάννα κι οἱ ἄλλ’ πάλι ἀπ’ὄξου νὰ βαραίν’ μὶ τςσμάδις.
Μὶ λιέει ἡ Βαγγιλή, ἡ ἀξαδέρφημ’, ἔρχουνταν τ’Σαρακουστὴ τὰ Καλαντζούλια ἀπ’ τ’Λουζιανὴ ἡ Βασίλτς κι ἡ Γιάνντς κι τἄπιρνάμι κι αὐτά. Ἔπιζάμι τὰ φλιούργια ἰκεῖ στοὺ σουκάκ’ τ’Σταυρούδους κα’τὰ Τρατσάθκα κι χαίρουμάσταν ὅλα τὰ πιδγιά. Χαλασμὸς γένουνταν. Ἤμασταν τὰ Γκουριαμούλια, τὰ Θιουχαρούλια, τὰ Τρατσούλια, τὰ Γκουβρούλια, τ’Λυκουμήκα, τ’Τζιαντουιάνν’ κι τὰ Τσακνούλια. ΤςΠαρασκιβὲς αὐτὰ τὰ πιδγιὰ ἴλιγαν τοὺ Ἄσπιλε ἀμόλυντε… κι μεῖς ἀπουρούσαμι. Ἰά νὰ δῆς…
Κυριακὴ 13.7.2025 ἀρνιμα