Αν ζούσαν κάποιοι άνθρωποι -που τώρα δεν ζουν-

μόνο αγαλλίαση θα γέμιζε η ψυχή τους με ο.τι συνέβη στο θεατράκι των Λαμπηδονων.

Παιδιά χωρίς αναπηρία με τις δασκάλες τους, νέοι με αναπηρία με τις εθελοντριες εκπαιδευτριες τους στην υφαντική και θεραπευτές. Ολοι μαζί.

Ανάμεσα σε υφαδια, χτένια, αργαλακια, νήματα.

Δίπλα δίπλα.

Κι ύστερα, μετά το κοινό πρόγευμα, παιχνίδια και φωνές και γέλια ακούστηκαν εκεί, σε αυτόν τον κήπο, τον βουβό για 40 ολόκληρα χρόνια,

για πρώτη φορά.

Αυτό λέγεται δικαίωση.

Αυτό λέγεται αγαλλίαση.

Εμείς ζούμε με συγκίνηση τις στιγμές.

Δεν λησμονουμε όσους προηγήθηκαν και τη δωρεά τους:

Τον Επίσκοπο Αυγουστίνο Καντιώτη, τον Επισκοπο Θεόκλητο.

Ανανεώνουμε την υπόσχεση που δώσαμε,

ένα χρέος που προέρχεται από γονείς και στηρίζεται από γονείς.

-Πώς το κάνεις, κύριε, αυτό; Ρώτησε ένα αγοράκι τον Στέλιο Εφραιμιδη που ύφαινε.

Ο Στέλιος δεν απάντησε. Δεν θα μπορούσε να δεχτεί ότι αυτό το "Κύριε" απευθύνεται στον ίδιο.

-Στελιο, τον λένε, του απαντώ.

Το αγοράκι επιμένει.

- Κύριε, πώς το κάνεις αυτό;

Ο Στέλιος δεν απαντά.

-Στελιο, τον λένε, επιμένω και εγώ.

Το αγόρι αντιλαμβάνεται,

-Στελιο, πώς το κάνεις αυτό;

- Με προσοχή, απαντά ο Στέλιος.

Αυτό αποτελεί τη δική μας αγαλλίαση,

που είναι μια εσωτερική χαρά χωρίς σκοπιμότητα και ωφελιμισμό.

Έχει να κάνει με την πρόοδο, την εξέλιξη, την καλλιέργεια των νέων με Αναπηρία.

Των παιδιών μας.

Έχει να κάνει με την αξιοπρέπεια τους, τις δυνάμεις τους, το φως τους.

Έχει να κάνει με τον κόσμο, τον σιωπηλό, που κρύφτηκε μέσα τους και τώρα βρήκε δρόμο να ξεδιπλωθεί.

Έχει να κάνει όμως και με τους άλλους, όλα αυτά τα μικρά παιδιά που κάθισαν δίπλα δίπλα σε έναν κόσμο άγνωστο, αυτόν της Αναπηρίας, και έμαθαν από αυτόν.

Νήματα ένωσαν τους δύο κόσμους. Νήματα ισχυρά, αγνά, άρρηκτα.

Νήματα που τα ειρωνεύτηκαν ως παρωχημένα.

Νήματα που επέστρεψαν για να μιλήσουν.

Τα ακούμε, ψιθυρίζουν το ΜΑΖΙ.

Ευχαριστούμε από καρδιάς τη Διευθύντρια κ.Ελενη Μπαμπιλα που διοργάνωσε την επίσκεψη, την κ.Δεσποινα Βοκα και την κ.Αναστασια Δημητρόπουλου, τις δασκάλες που συντόνισαν την επίσκεψη και συνόδεψαν τα δύο τμήματα της Β' Δημοτικού.

Και ασφαλώς άπειρη ευγνωμοσύνη στη δασκάλα μας Μαρία Σγουρού, πρόεδρο του Ηλακάτειαι Σύλλογος Ελληνικής Υφαντικής Τέχνης , στις εθελοντριες μας στην υφαντική, Ειρήνη Καραλαζου, Φωτεινη Βουλκιδου , Κατερίνα Τσιότσια , Eleutheria Fousteri και στην υπεύθυνη του εργαστηρίου Σοφία Ευγενίδου, Sofia Sofaki, που υποστηρίζουν με όλη τους την ψυχή το "Με και χωρίς Αναπηρία μαζί στην υφαντική".

Το "Υφαινω" έχει μέσα του το "Φαίνω".

Το αληθές, το καλό, το δίκαιο, πάντα φανερώνεται.